جالب و خواندنی
خبرهای آموزشی، علمی و پزشکی
 | کمک به بچه‌ها برای کنار آمدن با استرس
|  |
 | متن خبر: |
| برای بزرگترها، کودکی دنیای بی‌خیالی است. اما باید بدانید که بچه‌ها هم استرس را تجربه می‌کنند. چیزهایی مثل مدرسه و زندگی اجتماعی بعضی‌وقت‌ها فشارهایی ایجاد میکند که برای کودکان قابل تحمل نیست. شما بعنوان والدین کودک قادر به محافظت از او دربرابر استرس نیستید اما می توانید به کودکتان کمک کنید راه‌هایی سالم برای کنار آمدن با استرس و حل مشکلات زندگی روزمره یاد بگیرند.
تحقیقات نشان داده است که کودکان به طرقی سالم و ناسالم استرس را تجربه می‌کنند. همچنین نتایج تحقیقات نشان داده است که بااینکه ممکن است درمورد اینکه چه چیز اذیتشان میکند سر صحبت را باز نکنند اما دوست دارند والدینشان به آنها کمک کنند با مشکلاتشان کنار بیایند.
اما همیشه هم برای والدین راحت نیست که بفهمند برای کودکشان که دچار استرس شده است چه باید بکنند.
در زیر به چند ایده در این زمینه اشاره می‌کنیم:
به فرزندتان بگویید.
وقتی متوجه می‌شوید که فرزندتان از چیزی عذاب می‌کشد، به او بگویید. اگر توانستید اسم حسی را که تصور می‌کنید فرزندتان تجربه میکند را عنوان کنید ("به نظر میاد هنوز درمورد اتفاقی که تو زمین بازی افتاده عصبانی هستی"). البته این نباید شبیه به بازجویی شود (مثل این، "باشه، حالا که چی؟ هنوز هم بخاطر او اتفاق عصبانی هستی؟"). باید خیلی عادی نشان دهید که دوست دارید درمورد نگرانی‌های فرزندتان بدانید. دلسوزانه و مهربان رفتار کنید و نشان دهید که دوست دارید کمکش کنید.
به حرف‌های فرزندتان گوش دهید.
از فرزندتان بخواهید مشکل را با شما درمیان بگذارد. به دقت و با آرامش به حرفهایش گوش دهید-با علاقه، صبر، روشنی و دلسوزی. از قضاوت کردن، مقصر جلوه دادن، سخنرانی کردن یا گفتن اینکه باید به جای این فلان کار را می‌کرد و اینها خودداری کنید. باید اجازه دهید نگرانی‌ها و احساسات فرزندتان بر زبانش بیاید. با پرسیدن سوالاتی مثل "بعد چه شد؟" سعی کنید کل داستان را بفهمید.
درمورد احساسی که فرزندتان تجربه می‌کرد، نظرات کوتاه بدهید.
مثلاً میتوانید بگویید، "فکر کنم خیلی ناراحت‌کننده بوده باشد"، "پس به خاطر این است که وقتی اجازه ندادند بازی کنی اینقدر عصبانی شدی"، "این ناعادلانه بوده". اینکار نشان می‌دهد احساس فرزندتان را درک می‌کنید و به او محبت دارید. وقتی فرزندتان احساس کند درکش می‌کنید و به حرفهایش گوش می‌دهید، شما را حامی خود دیده و این در این مواقع استرس ارزش زیادی برایش دارد.
روی آن برچسب بزنید.
خیلی از بچه‌ها قادر به ادای کلمه ای برای احساس خود نیستند. اگر فرزندتان عصبانی یا خسته و کلافه به نظر می‌رسد، برای کمک به او برای یادگرفتن تشخیص احساسش، از آن کلمات استفاده کنید. تبدیل احساسات به کلمات به بچه‌ها کمک میکند بتوانند احساساتشان را بیان کرده و به هوشیاری احساسی دست پیدا کنند—یعنی توانایی تشخیص وضعیت احساسی خود را داشته باشند. بچه‌هایی که می‌توانند اینکار را بکنند کمتر اتفاق می‌افتد که وقتی احساسات قوی با رفتار نشان داده می‌شوند تا با کلمات، به نقطه داغ رفتاری برسند.
به فرزندتان کمک کنید فکر کند که چه باید بکند.
اگر مشکل خاصی وجود دارد که موجب استرس شده است، با هم حرف بزنید که چه اقدامی برای آن بکنید. فرزندتان را تشویق کنید به چند راه‌حل فکر کند. دقت کنید نباید خودتان راه‌حل‌ها را پیش روی او قرار دهید. شرکت کردن فعال کودک در اینگونه بحث‌ها به بالا بردن اعتمادبه‌نفس او کمک میکند. از ایده‌های خوب او حمایت کنید و درصورت نیاز آنها را تکمیل کنید.
به حرفهایش گوش کنید و بعد حرف را عوض کنید.
گاهی وقت‌ها حرف زدن و گوش دادن و احساس فهمیده شدن چیزی است که برای کمک به از بین بردن کلافگی های فرزندتان کافی است. بعد از آن سعی کنید موضوع را عوض کنید و بحث را به مسئله‌ای مثبت‌تر و آرامش‌بخش‌تر بکشانید. به فرزندتان کمک کنید به انجام دادن کاری فکر کند که حالش را بهتر میکند. به آن مشکل بیشتر از آنچه لازم دارد توجه نشان ندهید.
هرجا که مقدور بود استرس را محدود کنید.
اگر برخی موقعیت‌ها موجب استرس می‌شود، ببینید آیا راه‌هایی برای تغییر وضعیت وجود دارد یا خیر. مثلاً اگر فعالیت‌های بعدازمدرسه زیاد موجب شده فرزندتان برای انجام تکالیفش استرس داشته باشد، این فعالیت‌ها را کمتر کنید تا کودک وقت و انرژی کافی برای رسیدگی به تکالیفش را داشته باشد.
فقط کافی است آنجا باشید.
بچه ها همیشه هم دوست ندارند که درمورد چیزی که اذیتشان میکند حرف بزنند. بعضی‌وقت‌ها اصلا اشکالی ندارد. کاری کنید که فرزندتان بفهمد که شما آماده‌اید که هروقت دوست داشت با شما حرف بزند. حتی وقتی فرزندتان علاقه‌ای به حرف زدن نداشته باشد باز هم دوست ندارند که والدینشان تنهایشان بگذارند. میتوانید فقط با کنار او بودن باعث شوید که احساس بهتری پیدا کند. پس اگر متوجه شدید که کودکتان کمی ناراحت و گرفته است، استرس دارد یا روز خوبی نداشته است—اما دوست هم ندارد که در این باره حرف بزند—سعی کنید کاری را با هم انجام دهید. با هم به پیاده‌روی بروید، یک فیلم تماشا کنید یا کمی شیرینی بپزید.
صبور باشید.
شما بعنوان والدین دوست ندارید فرزندتان را ناراحت یا بااسترس ببینید. اما با میل به حل کردن همه مشکلات مقابله کنید. درعوض، سعی کنید کم‌کم اما مطمئن به فرزندتان کمک کنید تا خودش توانایی حل مشکل پیدا کند—یعنی به کودکی تبدیل شود که بتواند از پستی و بلندی‌های زندگی به خوبی عبور کرده، احساساتش را بیان کند و درصورت نیاز آرام شود و دوباره امتحان کند.
والدین نمی‌توانند تمام مشکلاتی که کودک در طول زندگی‌اش با آن روبه‌رو می‌شود را حل کند. اما با یاد دادن راهکارهای سالم به فرزندانتان کمک می‌کنید در آینده برای کنترل استرس خود آماده باشند.coupons for cialis printable go cialis savings and coupons motilium et grossesse site motilium eureka keppra 1000 site keppra 1000 |
| |
| تصاویر زمینه: |
| |
| |
|
|
بازگشت به تالار موضوعی مرتبط با این صفحه